Wat gebeurt er met zeehonden in Pieterburen?

Dieren en planten
zeehond Pieterburen

Een zeehond die wordt opgevangen in Zeehondencentrum Pieterburen is ziek en wordt daarom verzorgd en weer beter gemaakt. De zeehonden worden met hulp van verzorgers aangesterkt, warm gehouden en klaargemaakt voor hun vrijlating als de zeehonden weer beter zijn. Wat moet er allemaal gebeuren om zieke zeehonden beter te maken?

Verschillende Zeehonden

Het hangt van het seizoen af welke zeehonden er vooral worden opgevangen. In de winter worden er vaak Gewone Zeehonden opgevangen. Zij hebben dan last van longwormen: kleine parasieten in de longen die ervoor zorgen dat de zeehond zich benauwd voelt. Ook worden er pups van Grijze Zeehonden opgevangen. In de zomer zijn het juist pups van de Gewone Zeehond die hulp nodig hebben.

Fases

Een zeehond die wordt opgevangen moet door drie fases. Als de zeehond deze fases succesvol doorlopen heeft, dan is hij niet meer ziek en wordt hij vrijgelaten.

Eerste fase

De zeehonden die naar de eerste fase gebracht worden, zijn pas net opgevangen. Ze worden in kleine ruimtes geplaatst waar ze kunnen aansterken. Er komt vier keer op een dag een verzorger langs. Deze geeft de zeehonden eten en controleert of alles goed gaat. De zeehondjes die in fase 1 liggen, krijgen vispap en kunnen vaak nog niet zelf zwemmen.

Tweede fase

Zeehondjes mogen naar de tweede fase als ze zich al wat beter voelen. Ze krijgen hier al vast voedsel: haring. Sommige zeehondjes kunnen al zelf eten en ze zwemmen ook al zelf. Ook gebruiken ze minder medicatie dan in fase 1. In de tweede fase krijgen zeehonden twee tot vier keer per dag eten. De zeehondjes zijn nog niet helemaal aangesterkt. Daarom zijn er warmtelampen om de dieren warm te houden.

Derde fase

In deze fase zijn de zeehonden bijna beter. Ze hoeven alleen nog maar genoeg aan te sterken, waarna ze zich kunnen klaarmaken voor de vrijlating. De zeehondjes kunnen zelf eten en gebruiken geen medicijnen meer. Twee keer per dag gooien ze vis in het water die ze mogen opeten. Via deze manier bewegen ze genoeg en blijven ze gezond. Als een zeehond helemaal geen medicijnen meer nodig heeft, geen wondjes of ziektes meer heeft en hetzelfde gewicht houdt, mag hij vrijgelaten worden.

Bron: Zeehondencentrum Pieterburen